Τρόπος λήψης | Συναυλίες

Κανόνες συμπεριφοράς Όσο προσπαθώ να τραβήξω τις εικόνες που χρειάζομαι, πρέπει να λαμβάνω υπόψη και τους άλλους ανθρώπους. Στη φωτογράφιση παρασκηνίων, πρέπει να ξέρεις πότε να σταματάς να φωτογραφίζεις. Λίγες λήψεις του τραγουδιστή που διαλέγει τι θα φορέσει το βράδυ είναι μια χαρά, αλλά δεν είναι σωστό να στέκεσαι εκεί για πέντε λεπτά, τριγυρίζοντας κάποιον σαν σφήκα.

Και επίσης, υπάρχει και το κοινό. Αν κρύβεις τη θέα, απαξιώνεις την εμπειρία κάποιου που έχει πληρώσει για να βρίσκεται εκεί. Πρέπει να δείχνουμε σεβασμό και πάντα να προσπαθούμε να παίρνουμε πρώτα την άδεια. Αν πρόκειται να εμποδίσω για λίγο τη θέα κάποιου, πάντα θα γυρίσω να ζητήσω συγγνώμη και να ευχαριστήσω. Λίγη ευγένεια έχει μεγάλη αξία.

Αναφορικά με τους άλλους φωτογράφους, αν εγώ είμαι σε ολόκληρη την περιοδεία, δεν θα κατέβω στην αρένα στα πρώτα τρία τραγούδια. Η ευκαιρία των φωτορεπόρτερ να τραβήξουν τις καλύτερες δυνατές λήψεις τους είναι μόνο σε αυτά τα πρώτα τρία κομμάτια. Οπότε δεν είναι δίκαιο να προσθέτω και τη δική μου παρουσία στην αρένα. Αντί γι' αυτό, χρησιμοποιώ τα τρία αυτά κομμάτια ως δημιουργική ευκαιρία για να εντοπίσω ένα ξεχωριστό σημείο στη συγκεκριμένη τοποθεσία. Η τέλεια λήψη Επομένως, τι είναι αυτό που κάνει μια εικόνα συναρπαστική για εμένα; Επί της ουσίας, οτιδήποτε αποτυπώνει την ενέργεια μιας ζωντανής εμφάνισης. Συχνά, αυτό μπορεί να σημαίνει φωτογράφιση μέσα από το πλήθος, γιατί, άλλωστε, μια φωτογραφία χωρίς τον κόσμο θα μπορούσε να είναι και από μια πρόβα παραγωγής. Δεν υπάρχουν κανόνες. Απλώς κοιτάζεις μέσα από το viewfinder και ξέρεις τι σου δίνει την κατάλληλη αίσθηση. Όσο πιο πολύ εξασκείσαι τόσο πιο ενστικτώδες γίνεται.

Φωτογραφικές μηχανές και φακοί: Τι ταιριάζει σε κάθε περίσταση

Πάντα έχω δύο μηχανές γύρω από τον λαιμό μου, τη Sony α7R III και τη α7S II. Θα τραβήξω πολλές από τις φωτογραφίες μου με την α7R III. Ο αισθητήρας των 42,2 megapixel μού προσφέρει λεπτομερείς εικόνες και είναι πολύ καλός σε χαμηλό φωτισμό. Ωστόσο, όταν το φως είναι πολύ χαμηλό, χρησιμοποιώ την α7S II. Έχει αισθητήρα πιο χαμηλής ανάλυσης, αλλά μπορώ να φωτογραφίσω σε υψηλή ευαισθησία, χωρίς πολύ θόρυβο εικόνας.

Οι μηχανές αυτές συνοδεύονται από τέσσερις φακούς, τον φακό GM 24-70 mm f/2,8, ο οποίος συνήθως είναι προσαρτημένος στη μία από τις μηχανές, και επίσης έχω τον GM 85 mm f/1,4 ή τον GM 70-200 mm f/2,8 στην άλλη. Στην τσάντα μου είναι ο G 12-24 mm f/4, για τις υπερευρυγώνιες λήψεις. Με αυτούς τους φακούς είμαι καλυμμένος για όλα όσα χρειάζεται να φωτογραφίσω σε μια ζωντανή εμφάνιση.

Αν φωτογραφίζω μία μόνο συναυλία και όχι ολόκληρη περιοδεία, με βολεύει πολύ να έχω τον GM 24-70 mm f/2,8 στη μηχανή μου. Μπορώ να φωτογραφίσω ολόκληρη τη βραδιά μόνο με αυτόν τον φακό. Ωστόσο, όταν βγάζω περιοδεία και έχω ήδη φωτογραφίσει κάποιες βραδιές, μερικές φορές χρησιμοποιώ μόνο τον φακό 85 mm f/1,4. Είναι ενδιαφέρον να περιορίζεσαι σε έναν μόνο φακό, γιατί αρχίζεις να επικεντρώνεσαι στις λεπτομέρειες και να αναζητάς πιο καλλιτεχνικούς τύπους λήψης.

Ο φακός GM 85 mm f/1,4 είναι τέλειος για ένα μέρος με λιγότερο φως. Πρόσφατα ερωτεύτηκα την αυτόματη εστίαση στα μάτια της α7R III, ειδικά σε συνδυασμό με τον φακό GM 85 mm με εντελώς ανοιχτό διάφραγμα f/1,4. Η καινούρια ενημέρωση σημαίνει ότι πάντα αναζητάει ένα μάτι, και, έτσι, όλες οι λήψεις του τραγουδιστή βγαίνουν εστιασμένες, αντί η εστίαση να είναι στις βλεφαρίδες ή στη μύτη ή στο μικρόφωνο μπροστά στο πρόσωπό του. Αυτός ο φακός έχει αλλάξει ριζικά τα δεδομένα.

Εστίαση Εναλλάσσω τις λειτουργίες αυτόματης και μη αυτόματης εστίασης. Η μη αυτόματη εστίαση αποτελεί μια δημιουργική επιλογή. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλω οι χορδές της κιθάρας να φαίνονται με τέλεια ευκρίνεια και ο τραγουδιστής να ξεχωρίζει εύκολα στο φόντο, αλλά σε θόλωση. Για να πετύχω κάτι τέτοιο, αξιοποιώ πλήρως τη δυνατότητα εστίασης με τονισμό περιγραμμάτων, που επίσης βοηθάει όταν χρησιμοποιώ παλιούς, βίντατζ, μη αυτόματους φακούς. Επίσης, ρυθμίζω σε ένα προσαρμόσιμο κουμπί την ενεργοποίησή της και τη μεγέθυνση της εικόνας. Μπορώ να δω ζωντανά την εικόνα και να ελέγξω την εστίαση, που είναι σημαντικό με την υψηλή ανάλυση της α7R III. Έκθεση Πάντα χρησιμοποιώ τη μηχανή σε πλήρως μη αυτόματη λειτουργία έκθεσης. Θέλω να έχω συνέχεια τον έλεγχο του κλείστρου, του διαφράγματος και της ευαισθησίας ISO. Επιλέγω διάφραγμα με εμπορικά και τεχνικά κριτήρια. Για παράδειγμα, αν θέλω να κάνω μια φωτογράφιση για μια αφίσα περιοδείας, πρέπει να διασφαλίσω ότι κάθε μέλος του συγκροτήματος βρίσκεται σε εστίαση. Έτσι μπορεί να φωτογραφίζω με f/5.6 αντί για f/2.8 ή f/1.4. Αναφορικά με την ταχύτητα κλείστρου, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η θόλωση κινούμενης εικόνας από την κίνηση του καλλιτέχνη. Η πιο αργή ταχύτητα με την οποία νιώθω άνετα είναι γύρω στο 1/160ό του δευτερολέπτου, εφόσον θέλω μια εξαιρετικά ευκρινή εικόνα. Φυσικά, η θόλωση κινούμενης εικόνας μπορεί να είναι μια καλλιτεχνική επιλογή και, σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να πάω πολύ πιο κάτω, ώστε να πετύχω τη θόλωση κινούμενης εικόνας στα τύμπανα ή τα έγχορδα, για παράδειγμα.

Οπότε, πώς χρησιμοποιώ την έκθεση; Υπάρχουν κάποιοι καίριοι παράγοντες, ανάλογα με τη λήψη, αλλά το πρόσωπο του καλλιτέχνη συνήθως είναι το κλειδί. Τόσο η α7R III όσο και η α7S II μού δίνουν πολύ χώρο όσον αφορά την ανάδειξη λεπτομερειών στη σκιά κατά την επεξεργασία των αρχείων RAW και, έτσι, ως γενικό κανόνα, αποφεύγω τον ψαλιδισμό των φωτεινών σημείων. Χρησιμοποιώ το ιστόγραμμα για να ελέγξω την έκθεση των φωτεινών σημείων, πριν τραβήξω τη λήψη. Πάντα προτιμάω να έχω περισσότερη σκιά και να μην χάνω τα φωτεινά σημεία, αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο. Δεν με πειράζει η υπερέκθεση ενός περίεργου σημείου ή ενός προβολέα, αλλά θέλω να το αποφύγω εντελώς για μια μεγάλη επίπεδη περιοχή. Το βρίσκω πολύ πιο αποτελεσματικό να υποεκθέτω τις σκιές, παρά να προσπαθώ να υπερεκθέσω ξανά τα φωτεινά σημεία.