Κάποιος μου είπε μια φορά ότι "η λήψη πορτραίτου είναι 80% προσωπικότητα και 20% δεξιότητα". Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά η αλήθεια είναι πως ο φωτογράφος που τραβάει τη φωτογραφία κάνει τεράστια διαφορά.
Επομένως, το πιο σημαντικό για καλύτερα πορτραίτα είναι να δείχνουμε ενεργά το ενδιαφέρον μας και να γνωρίζουμε το άτομο που φωτογραφίζουμε. Μην ρωτάτε πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακο σαν να μην σας ενδιαφέρει ειλικρινά η απάντηση. Ρωτήστε για τη δουλειά τους, τους φίλους τους, την οικογένειά τους. Κάνω ανάλογες ερωτήσεις και κοιτάζω το πρόσωπό τους για να δω τις διαφορετικές εκφράσεις. Μπορώ να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα σε ένα χαμόγελο για τον φακό και ένα χαμόγελο αυθεντικής χαράς.
Για να αποφασίσω την προσέγγισή μου για το πορτραίτο, πρέπει να το εντάξω σε ένα πλαίσιο. Είναι σημαντικό για εμένα να ξέρω ποιος είναι ο άνθρωπος και για ποιον λόγο θέλει φωτογραφίες πορτραίτου. Έτσι, έχω τις λεπτομέρειες για το ύφος του πορτραίτου και πώς να το φωτίσω. Συχνά ακούω κόσμο να λέει ότι ανησυχεί ή ότι νιώθει αμηχανία, γιατί θεωρούν ότι δεν βγαίνουν καλά στις φωτογραφίες και ότι αποκαλύπτονται λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών τους που δεν τους αρέσουν. Και πάλι, αυτό μου δίνει πληροφορίες σχετικά με τον φωτισμό και τη γωνία φωτογράφισης.
Χρησιμοποιώ την οθόνη της Sony α7R III για τη σύνθεση των φωτογραφιών μου. Αν χρησιμοποιήσω viewfinder, θα έχω το πρόσωπο μου πίσω από τη μηχανή, κάτι που δημιουργεί ένα φράγμα ανάμεσα σε εμένα και το θέμα. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας την οθόνη, το θέμα μπορεί να δει καθαρά το πρόσωπό μου ενώ του μιλάω, και δεν υπάρχει αυτή η αποσύνδεση ανάμεσά μας. Μπορεί να δει την έκφρασή μου, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί οι άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι να καθρεφτίζουμε την έκφραση κάποιου άλλου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί να ζητήσω από κάποιον να χαμογελάσει, μπορώ να πω κάτι διασκεδαστικό και να αρχίσω εγώ να χαμογελάω, κάτι στο οποίο θα αντιδράσουν. Έτσι, προκαλείται ένα πιο φυσικό χαμόγελο και μπορώ τότε να πατήσω το κουμπί.
Ο φωτισμός είναι εξαιρετικά σημαντικός στα πορτραίτα μου. Τα θέματά μου μπορεί να έχουν αναφέρει ότι έχουν μια αγαπημένη πλευρά, ή ότι έχουν ουλές ή ρυτίδες που δεν θέλουν να φαίνονται. Ωστόσο, συχνά σκέφτομαι ότι αυτά είναι πράγματα που τους δίνουν πολύ χαρακτήρα και θέλω να τα αναδείξω. Τα πρόσωπα των ανθρώπων έχουν να αφηγηθούν τις δικές τους ιστορίες.
Επειδή κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στήσιμο και κρατάω τον φωτισμό όσο το δυνατόν πιο απλό. Μπορεί να χρησιμοποιήσω έως και έξι διαφορετικά φώτα σε μια εικόνα, αλλά κάποια από τα αγαπημένα μου πορτραίτα τα έχω τραβήξει με ένα μόνο φως, ώστε να αναδεικνύεται το πρόσωπο του μοντέλου και τίποτε άλλο.
Μετά, πάντα το θέμα είναι το πρόσωπο που φωτογραφίζω. Γενικά, χρησιμοποιώ τον φακό Sony G Master 85 mm f/1,4, και συνήθως δεν χρησιμοποιώ διάφραγμα κάτω από f/2,8, καθώς δεν χρειάζεται να θολώσω το φόντο. Ο φακός είναι απίστευτα ευκρινής και πρέπει να υπολογίσω πόσο μέρος θέλω να είναι σε εστίαση και πόσο έντονη θέλω να είναι η σύνδεση ανάμεσα στα μάτια του μοντέλου και στον θεατή. Αν προσπαθώ να κρατήσω όλες τις λεπτομέρειες στα μαλλιά ενός ατόμου ή στο ντύσιμό τους, τότε θα φωτογραφίσω με μικρότερο διάφραγμα, συνήθως με f/8, f/11 ή f/16.
Ένα τελευταίο τεχνικό χαρακτηριστικό που με βοηθάει στη φωτογραφία και διατηρεί τη σύνδεση με το θέμα είναι η αυτόματη εστίαση στα μάτια. Μου δίνει την ευελιξία να μετακινούμαι γύρω από το θέμα μου και να ξέρω ότι η μηχανή θα εστιάσει με ακρίβεια στο μάτι κάθε φορά. Σχεδόν δυσκολεύομαι να διαλέξω, γιατί καταλήγω με τόσο πολλές πολύ ευκρινείς και εστιασμένες λήψεις. Λειτουργεί ακόμα και με άτομα που φοράνε γυαλιά. Στην αρχή, θεωρούσα ότι αυτή η λειτουργία ήταν πιο πολύ για εντυπωσιασμό και ότι στην πραγματικότητα δεν θα λειτουργούσε. Αλλά τελικά τη χρησιμοποιώ συνέχεια! Όπως και οι άλλες δυνατότητες της μηχανής, πιστεύω ότι πραγματικά με βοηθάει να αποτυπώσω τα καλύτερα δυνατά πορτραίτα.
