"Όλα ξεκίνησαν από την επιθυμία του πελάτη για μια εικόνα που θα έδειχνε όλα τα συστατικά του μπέργκερ, ώστε να φαίνεται ότι όλα είναι φυσικά και φρέσκα".
Αυτό το απλό αίτημα ήταν το έναυσμα για τον φωτογράφο Pablo Gil. Τι καλύτερο για να δείξεις όλα όσα περιέχει ένα μπέργκερ από το να διαχωρίσεις τα συστατικά του και να τα βάλεις να αιωρούνται στον αέρα;
Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για μια ταπεινή φωτογραφία ενός μπέργκερ, αλλά, στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο της φωτογραφίας φαγητού, η φαντασία μπορεί να κάνει τη δουλειά σου να ξεχωρίσει από το πλήθος.
"Γενικά, θέλω με τις φωτογραφίες μου να λέω κάτι στον θεατή. Δεν αποτελούν απλώς ένα κάδρο, αλλά μια ολόκληρη ιστορία. Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα λουκ, χρησιμοποιώντας σύνθεση και φωτισμό, που να σου δίνει την αίσθηση ότι το φαγητό είναι ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας. Δεν είναι απλώς ένα θέμα ή μέρος του σκηνικού, είναι ο κεντρικός ήρωας".
Αυτό που ξεκίνησε με ένα μπέργκερ πρόσφατα εξελίχθηκε σε ένα δεύτερο σετ φωτογραφιών που διαφημίζουν μια σειρά ροφημάτων χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική. Ωστόσο, όπως και με το αιωρούμενο φαγητό, υπήρχε το πρόβλημα της αποτύπωσης ενός κινούμενου ρευστού στην τέλεια θέση. Και ενώ πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι το υγρό είναι προϊόν ψηφιακής αναπαραγωγής, στην πραγματικότητα είναι 100% μια αληθινή φωτογραφία με μηχανή, μέσα από μια πολύ χρονοβόρα και δύσκολη διαδικασία.
"Η ίδια η δημιουργία της εικόνας είναι μια ιστορία επανάληψης. Πρώτα, δημιουργούμε ένα σκίτσο της επιθυμητής τελικής εικόνας, το οποίο περιλαμβάνει και την κίνηση του ρευστού από το φαινομενικά κινούμενο ποτήρι. Μετά, τραβάμε περίπου 100 με 150 φωτογραφίες, μετακινώντας το ποτήρι και προσπαθώντας να μιμηθούμε τη γωνία πτώσης. Επαναλαμβάνουμε την πτώση σε γωνία όσο το δυνατόν πιο κοντά στην τελική. Το κάνουμε όσες φορές χρειάζεται για να πάρουμε όσο το δυνατόν πιο αληθοφανή σχήματα, αλλά φυσικά πρόκειται για ρευστά, οπότε είναι εντελώς τυχαίο. Συνεχίζουμε να μετακινούμε το ποτήρι και να τραβάμε φωτογραφίες μέχρι η κίνηση του ρευστού και οι σταγόνες να φαίνονται ακριβώς όπως θέλουμε."
Όλες οι εικόνες του Pablo είναι τραβηγμένες με Sony α7R III. "Η μηχανή βοηθάει με πολλούς τρόπους. Συχνά πρέπει να τραβάω πολλές εικόνες σε πολλές διαφορετικές γωνίες και χρειάζομαι μια μηχανή που να είναι τόσο ελαφριά ώστε να μπορώ να την κρατάω για πολλή ώρα. Η ανακλινόμενη οθόνη είναι επίσης τέλεια, γιατί φωτογραφίζω άνετα από ψηλά, κοιτάζοντας από πάνω το φαγητό. Αυτό που αρχικά με τράβηξε ήταν το φανταστικό χρώμα και το δυναμικό εύρος της. Το φαγητό φαίνεται υπέροχο, και μου δίνει την ευελιξία που θέλω κατά την επεξεργασία στο post production."
Για να δημιουργήσει το εφέ της αιώρησης, ο Pablo και η βοηθός του, Monica Sanz, κρεμάνε τα αντικείμενα σε ένα πλαίσιο, για να πετύχουν την τέλεια τοποθέτησή τους μπροστά από το φόντο.
"Το φόντο είναι πολύ σημαντικό. Είναι μέρος της αφήγησης. Δημιουργεί το περιβάλλον για τη φωτογραφία. Λέει στον θεατή αν πρόκειται για μια μοντέρνα φωτογραφία ή μια κλασική ή ρουστίκ εικόνα. Πλαισιώνει τα πάντα, κυριολεκτικά και μεταφορικά" λέει ο Pablo.
Το φόντο είναι τόσο σημαντικό για τον Pablo, που μαζί με τη βοηθό του κατασκευάζουν το κάθε ένα με το χέρι, έτσι ώστε η εικόνα να έχει αυτό ακριβώς που απαιτείται. "Χρησιμοποιούμε ξύλο, ύφασμα, πλαστικό, χαρτόνι, οτιδήποτε χρειάζεται για να δημιουργήσουμε το φόντο κάθε φωτογραφίας".
Συνεχίζει εξηγώντας πόσο σημαντικός είναι ο εξοπλισμός του, "οι φακοί είναι σημαντικοί στη φωτογράφιση φαγητού, καθώς δεν γίνεται το φαγητό να φαίνεται αλλοιωμένο ή παραμορφωμένο. Γι' αυτό δεν χρησιμοποιώ ευρυγώνιους φακούς. Χρησιμοποιούσα τον φακό macro 90 mm με f/2,8 της Sony, και ήταν ο αγαπημένος μου για πολλά χρόνια. Ωστόσο, πρόσφατα άρχισα να χρησιμοποιώ τον φακό STF 100 mm με f/2,8. Η αποεστίαση φόντου είναι εκπληκτική, φαίνεται τόσο φυσική. Είναι η νέα μου λατρεία, ο αγαπημένος φακός μου!"
Παρόλο που μπορείς να κάνεις αλλαγές σε μια εικόνα στο στάδιο του post production, είναι καίριο να έχεις το τέλειο το φως τη στιγμή της λήψης. Όπως σε πολλές περιπτώσεις φωτογραφίας φαγητού, ο φωτισμός είναι πολύ απλός στη σειρά φωτογραφιών "Levitation" (Αιώρηση). Δημιουργήσαμε φυσικό φως με ένα μεγάλο softbox, ενώ ένας ανακλαστήρας απέναντι βοήθησε μαλακώνοντας κάποιες από τις σκιές.
Ο συνδυασμός φωτός, σκηνικού, φόντου και χρώματος δημιούργησε μια σειρά εικόνων που ήταν αρκετά καλές για σε χορτάσουν ή, στην προκειμένη περίπτωση, για να σε ξεδιψάσουν.
"Μια εικόνα ποτέ δεν λέει ψέματα. Η δικιά μου όμως μπορεί."
