Είναι η τελευταία μέρα γυρισμάτων και ο Jaakko Posti αγωνίζεται να προλάβει. Η άνοιξη έχει καταφθάσει στη βόρεια Φινλανδία, φέρνοντας μαζί της τον ζεστό ήλιο. Το χιόνι λιώνει, τα νερά γίνονται από άσπρα μπλε και οι όχθες της λίμνης Κιλπισιάρβι μετατρέπονται σε γλιστερό, λιωμένο χιόνι. Ο Jaakko και ο επαγγελματίας αθλητής του σνόουμπορντ Antti Autti αφήνουν το snowmobile πέντε ή έξι χιλιόμετρα από το όρος Τερμπμισβάρα και διασχίζουν με χιονοπέδιλα "το σαπισμένο χιόνι στον πυθμένα της πεδιάδας", ελπίζοντας να προλάβουν να φτάσουν στους διαδρόμους της κορυφής που λιώνουν γρήγορα.
Αυτοί οι διάδρομοι, απότομα, στενά κανάλια που κατεβαίνουν το βουνό, είναι τέλειοι για ελεύθερη κατάβαση με σνόουμπορντ, και θα αποτελέσουν το τελευταίο μέρος του SCAN, ενός ντοκιμαντέρ όπου συμμετέχει ο Antti, καθώς εξερευνάει τη Νορβηγία και τη Φιλανδία, εκεί που ξεκινάει ο αρκτικός κύκλος.
"Αυτό το κομμάτι", θυμάται ο Jaakko, "είναι μάλλον το αγαπημένο μου σημείο στην ταινία. Αυτό που με κάνει πραγματικά περήφανο είναι ότι χρειάστηκε να πιέσουμε τόσο πολύ τους εαυτούς μας για να το κάνουμε. Πάντα μου αρέσουν οι λήψεις που είναι αισθητικά όμορφες, αλλά είναι πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα το να βλέπεις ότι οι σκληρές σου προσπάθειες απέδωσαν. Τον χειμώνα, μπορείς να μπεις κάτω από τους διαδρόμους με το snowmobile, αλλά εκείνη την εποχή ήταν πολύ επικίνδυνο. Έτσι, πεζοπορήσαμε μέχρι την κορυφή, στα 1140 m, και τραβήξαμε την κατάβαση. Καταφέραμε να κινηματογραφήσουμε δύο από αυτούς τους διαδρόμους, πριν επιστρέψουμε στον πολιτισμό. Οι παλμοί μου πρέπει να ήταν γύρω στους 160 κατά μέσο όρο!"
Γιατί η επιτυχία είναι τόσο μεγάλη ανταμοιβή; Γιατί δεν είναι εξασφαλισμένη, λέει ο Jaakko. "Τις περισσότερες φορές, σε αυτού του είδους τα έργα, πρέπει να γυρίσεις πίσω", λέει γελώντας. "Άρα, μπορεί να πρέπει να κάνεις μια ανάβαση πέντε ωρών μόνο για να ανακαλύψεις ότι δεν μπορείς να κάνεις το γύρισμα, γιατί ο καιρός άλλαξε ή δεν είναι ασφαλές ή είναι πολύ παρακινδυνευμένο. Μπορεί να έχει πολλή απογοήτευση, αλλά, όταν όλα λειτουργούν, γίνεται ακόμα καλύτερο".
Ο Jaakko ξεκίνησε ως φωτογράφος και πλέον κάνει όλο και περισσότερα βίντεο και συνεργάζεται με αθλητές στα σπορ που αγαπάει. Το έργο στο οποίο εμφανίζεται ο Antti, ένας επαγγελματίας εδώ και πάνω από 20 χρόνια, που εκπροσώπησε τη Φιλανδία στους Ολυμπιακούς, συνδυάζει τα ενδιαφέροντά τους.
"Πριν από περίπου 10 χρόνια", εξηγεί ο Jaakko, "άρχισε να ασχολείται περισσότερο με το εκτός πίστας σνόουμπορντ σε απομακρυσμένες περιοχές και είναι ακόμα σε αυτό το ταξίδι. Η ταινία έχει να κάνει με την επιστροφή του στα μέρη που αγάπησε".
Η εργασία σε τέτοιες περιοχές απαιτεί ξεχωριστές δεξιότητες, εμπειρία και εξοπλισμό στον οποίο να μπορούν να βασιστούν. "Η ασφάλεια στο χιόνι είναι η απόλυτη προτεραιότητα", εξηγεί, "και όσο περισσότερες πληροφορίες έχετε για το χιόνι σε μια περιοχή, τόσο καλύτερα. Επομένως, μπορεί να δεις κάτι που νομίζεις ότι θα λειτουργήσει, αλλά χρειάζεται προγραμματισμός –ακόμα και να σκάβεις τρύπες στο χιόνι για να δεις σε τι κατάσταση είναι. Οτιδήποτε χρειάζεται για να μην παγιδευτείς σε χιονοστιβάδα. Αν υπάρχει αμφιβολία, δεν ανεβαίνεις, γιατί όσο μεγαλύτερη η πλαγιά τόσο μεγαλύτερη και η χιονοστιβάδα, και μετά είσαι στο έλεος του Θεού".
Η εμπειρία του τον βοηθάει να βγάζει καλύτερες λήψεις, όπως λέει ο ίδιος. "Όταν συνεργάζομαι με επαγγελματίες σνόουμπορντερ, τους εμπιστεύομαι, γιατί ξέρουν τι φαίνεται ωραίο στην κάμερα. Και εκείνοι εμπιστεύονται εμένα, γιατί ξέρουν ότι, μαζί, ξέρουμε τι λειτουργεί. Αν δεν γνωρίζεις ένα άθλημα, μπορεί να κάνεις κάτι που κάποιοι θα θεωρήσουν όμορφο, αλλά οι γνώστες θέλουν συγκεκριμένα πράγματα, όπως τη σωστή άποψη".
Ο εξοπλισμός του α7R III το κάνει εύκολο, κυρίως λόγω της ευελιξίας του. Ως υβριδικός φακός, προσφέρεται για εξαιρετικές λήψεις φωτογραφικών και βίντεο από το ίδιο σώμα, σε περιστάσεις όπου το βάρος και ο χώρος είναι σημαντικοί παράγοντες.
"Με ένα μόνο σώμα", συνεχίζει, "χρειάζεσαι μόνο ένα σετ φακών, ενώ η θήκη για τα μικρόφωνα μπορεί επίσης να είναι μικρότερη. Όσο πιο μικρός είναι ο εξοπλισμός τόσο περισσότερος χώρος υπάρχει για απολύτως απαραίτητα αντικείμενα, όπως είναι ο εξοπλισμός ασφαλείας, τα επιπλέον ρούχα και το νερό. Συνήθως, χρησιμοποιώ τον φακό G FE 24-105 mm f/4, γιατί καλύπτει τις περισσότερες ανάγκες μου. Ωστόσο, πάντα έχω μαζί μου έναν σταθερό φακό, όπως τον FE 35 mm f/1,8, σε περίπτωση που πέσουν τα επίπεδα φωτός".
Η αξιόπιστη αυτόματη εστίαση και η σταθεροποίηση εικόνας της α7R III είναι, επίσης, ζωτικής σημασίας για τον Jaakko, επιτρέποντάς του να εργάζεται με το χέρι, σε περιπτώσεις όπου το gimbal θα έπιανε περισσότερο χώρο, αλλά και να διατηρεί εύκολα σε εστίαση έναν αθλητή, όπως τον Antti, με την παρακολούθηση αυτόματης εστίασης. Με απόδοση το ίδιο καλή σε φωτογραφίες και βίντεο, "σημαίνει ότι είχα την απαραίτητη ταχύτητα άμεσης αντίδρασης για να τραβήξω τις καίριες λήψεις για ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ", λέει, "κρατώντας τη μηχανή στερεωμένη στον ιμάντα ώμου και πιάνοντάς την αμέσως μόλις κάτι συνέβαινε".
Φυσικά, στον Αρκτικό Κύκλο, το να έχεις τη μηχανή στον ώμο σημαίνει ότι πρέπει να έχει καλή αδιαβροχοποίηση. Επιπλέον, όπως λέει ο Jaakko, "εδώ και έξι χρόνια που χρησιμοποιώ τη σειρά α7, ακόμα και όταν πιάνει πάγο έξω, στους -30 ή -40 βαθμούς, ή όταν υπάρχει νερό από το χιόνι που λιώνει, ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Η Alpha μου έχει παραμείνει ακέραια και, με τη βοήθεια της εμπειρίας και του προγραμματισμού, το ίδιο κι εγώ".
