Ένας αφηγητής χρειάζεται δύο πράγματα. Πρώτον, μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πει και, δεύτερον, το απαραίτητο ταλέντο για να την πει σωστά.
Ο Justin Jin κάνει και τα δύο εδώ και δύο δεκαετίες, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο με τη μηχανή του και ανακαλύπτοντας και φωτογραφίζοντας αυθεντικές ιστορίες πραγματικής ζωής, για πελάτες, όπως το National Geographic και το The Sunday Times, καθώς και για ΜΚΟ.
"Όπου κι αν πηγαίνω", εξηγεί ο Jin, "προσπαθώ να βρω τη βαθύτερη ανθρώπινη ιστορία, ώστε να την αφηγηθώ στον κόσμο. Κάποιο με αποκαλούν φωτορεπόρτερ ή καταγραφικό φωτογράφο, αλλά εγώ προτιμώ τον τίτλο του εικαστικού αφηγητή".
Στην αφήγηση μιας ιστορίας ή, μάλλον, στην καλή αφήγηση μιας ιστορίας, το μυστικό είναι οι αποφασιστικές στιγμές. Πρέπει να αποτυπωθούν, πριν να εξαφανιστούν.
Η μηχανή που επιλέγει ο Justin είναι η α7R III, την οποία χρησιμοποίησε στα πρόσφατα έργα του για τους οίκους σαμπάνιας Perrier-Jouët και Mumm, όπου περιγράφει την παραγωγή στις βορειοανατολικές περιοχές της Γαλλίας, και τη διαδρομή των προϊόντων τους μέχρι τον πελάτη, σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
"Στη συγκεκριμένη περίπτωση", εξηγεί, "εργαζόμουν με δύο από τους μεγαλύτερους και πιο φημισμένους οίκους σαμπάνιας, οι οποίοι μου είχαν ζητήσει να επαναπροσδιορίσω τις επωνυμίες τους. Μπορεί να ακούγεται τρελό, γιατί πρόκειται για οίκους ηλικίας εκατοντάδων ετών, που πωλούν το κρασί τους παγκοσμίως, αλλά ένιωθαν ότι χρειάζονταν ανανέωση στον τομέα του μάρκετινγκ. Κι, έτσι, μου ζήτησαν να προσφέρω μια φρέσκια ματιά. Για αυτές τις επιχειρήσεις ήταν πραγματικά μια ευκαιρία να ανακαλύψουν την ίδια την επωνυμία τους από μέσα, μέσω μιας δημοσιογραφικής, αφηγηματικής προσέγγισης. Δεν ήξεραν τι ήθελαν να πουν, και γι' αυτό ο ρόλος μου, επί της ουσίας, ήταν να προσδιορίσω την ιστορία τους, ενώ την ανακάλυπτα".
"Έτσι όπως ο φωτορεπόρτερ αναζητά την πραγματικότητα, την αλήθεια και τα γεγονότα", συνεχίζει ο Justin, "αυτές οι επιχειρήσεις αναζητούν την ίδια προσέγγιση, για να οικοδομήσουν αυθεντικότητα, αξιοπιστία και καλή φήμη για την επωνυμία. Ο συνδετικός κρίκος είναι η εύρεση αφηγήσεων θεμελιωμένων στην πραγματική ζωή, με πραγματικούς ανθρώπους, που να παρουσιάζουν τη φιλοσοφία της επωνυμίας".
Ο Justin αφιερώνεται απόλυτα σε ένα έργο, για δύο ή τρεις μήνες, και του δίνεται απόλυτη δημιουργική ελευθερία. "Δεν υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που να πιστεύουν αρκετά στον εαυτό τους για να το κάνουν αυτό", λέει ο ίδιος, "και κανένας δεν παρενέβαινε ούτε επηρέαζε σε ποιον μπορούσα να μιλήσω ή τι ερωτήσεις μπορούσα να κάνω. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχει πολλή εμπιστοσύνη και από τις δύο πλευρές. Επιτρέπουν σε έναν καλλιτέχνη να έρθει και να ερμηνεύσει τη δουλειά τους, να συνεργαστεί μαζί τους στενά για μεγάλο χρονικό διάστημα και, μετά, να τους δείξει τι μπορεί να κάνει".
Αυτού του είδους τα έργα είναι απαιτητικά τόσο για τη μηχανή όσο και για τον φωτογράφο. Πρέπει και οι δύο να διαθέτουν αντοχή, ευελιξία και ικανότητα προσαρμογής. Οι μέρες είναι δύσκολες, και "νιώθω σαν εγώ και η μηχανή μου να κάνουμε σκληρή γυμναστική", λέει ο Justin γελώντας, "με μεγάλα ταξίδια, τζετ λαγκ, ξενύχτι, συνεχόμενα επί πολλές μέρες, στο χιόνι και στη βροχή. Και γι' αυτό η μηχανή πρέπει να είναι ανθεκτική και να συνεχίζει τη φωτογράφιση. Και ξαφνικά, μπορεί να πρέπει να δουλέψω με διακριτικότητα, σε συνθήκες όπου κανονικά δεν θα επιτρεπόταν να υπάρχει φωτογράφος, όπως ακολουθώντας έναν CEO, ο οποίος πουλάει το προϊόν του σε διεθνείς πελάτες, ή τον Cellar Master στη διαδικασία τελειοποίησης της γεύσης του, και τότε λειτουργίες όπως η αθόρυβη λήψη της α7R III είναι κρίσιμες".
"Και, τότε, ξαφνικά", συνεχίζει, "βρίσκεσαι μέσα στην ένταση του τρύγου, που μοιάζει με επιχείρηση διάσωσης. Πρόκειται για μια περιοχή της Γαλλίας με πολλές βροχές και κρύο, οπότε τα σταφύλια πρέπει να μαζευτούν αμέσως μόλις ωριμάσουν. Για να βγει αυτή η φωτογράφιση, πρέπει να ξέρεις με απόλυτη σιγουριά ότι η μηχανή μπορεί να εστιάσει με ακρίβεια και να τραβήξει σε υψηλή ταχύτητα".
Για να καλύψεις τόσο πολλές διαφορετικές περιστάσεις, απαιτείται και μεγάλο εύρος φακών, "και στα τέσσερα χρόνια που χρησιμοποιώ τις μηχανές Sony χωρίς καθρέπτη", λέει ο Justin, "το εύρος έχει επεκταθεί και καλύπτει όλες μου τις ανάγκες. Χρησιμοποιώ την αγία τριάδα των φακών G Master στα 16-35 mm, 24-70 mm και 70-200 mm, καθώς και έναν φακό macro G OSS FE 90 mm με f/2,8, για να μπορώ να αποκαλύπτω λεπτομέρειες που ακόμα δεν έχουν προσέξει ούτε καν οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί".
"Επομένως", συμπεραίνει, "η α7R III ήταν το ιδανικό εργαλείο για αυτά τα έργα. Έχει την τέλεια ισορροπία σε ποιότητα εικόνας, ευελιξία και εργονομία, και είναι μια μηχανή που ανταποκρίνεται χωρίς καθυστερήσεις, από τη σκέψη στη λήψη, σαν μην παρεμβάλλεται τίποτα στο ενδιάμεσο. Κάτι που είναι ζωτικής σημασίας, γιατί, σε όποιο έργο κι αν εργάζομαι, το ζητούμενο είναι να αποτυπώσω τις αυθεντικές στιγμές, αλλά και τις σκηνές που είναι αναπάντεχες ακόμα και έναν φωτογράφο".
Ο Jin συνεχίζει, "Τίποτα δεν είναι προσχεδιασμένο και, άρα, τίποτα δεν μπορεί να επαναληφθεί. Εδώ είναι μια φωτογραφία του Cellar Master που παραδίδει το κλειδί στη διάδοχό του. Είχε εργαστεί εκεί για σχεδόν τρεις δεκαετίες και παραδίδει ολόκληρη την κάβα σε εκείνη… Ήταν κάτι που δεν περίμενα, ούτε κι εκείνη άλλωστε, όπως φαίνεται από την έκφρασή της! Πρέπει να ανταποκρίνεσαι πολύ γρήγορα σε αυτές τις περιστάσεις, για να βρίσκεις την εστίαση και να δημιουργείς τη σύνθεση. Και αυτό δεν γίνεται με μια μηχανή που δεν κάνει ακριβώς αυτό που θέλεις, τη στιγμή που το θέλεις!"
"Τα αθόρυβα κλείστρα, το μικρό σώμα και η εντυπωσιακή ποιότητα εικόνας των μηχανών Alpha της Sony προσφέρουν έναν πρωτόγνωρο τρόπο φωτογράφισης."
