Έχοντας ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο τα τελευταία 20 χρόνια, καλύπτοντας σχεδόν κάθε είδος αθλητικών διοργανώσεων, ο φωτογράφος αθλητικού ρεπορτάζ Giovanni Auletta κατέληξε να ειδικεύεται στο σκι και στην ποδηλασία. Καθώς οι περιορισμοί κυκλοφορίας που επέβαλε η πανδημία COVID-19 αποδεκάτισαν τις αθλητικές διοργανώσεις σε όλον τον κόσμο, "η δουλειά σε αυτά τα είδη ήταν αδύνατη", μας λέει.
"Η πρώτη εβδομάδα των περιορισμών ήταν σαν διακοπές", συνεχίζει ο Auletta, "τη δεύτερη καθάρισα τις μηχανές μου και προσάρμοσα τις ρυθμίσεις. Την τρίτη βγήκα νωρίς το πρωί για να φωτογραφίσω την έρημη πόλη και, χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να δουλεύω ξανά."
Καθώς λόγω των περιορισμών δεν μπορεί ακόμα να φωτογραφίσει τα συνηθισμένα του θέματα, ο Giovanni βρήκε μια αφορμή για νέα έμπνευση και κατέληξε σε ένα θέμα με τη δική του ιστορία αντοχής και προσαρμοστικότητας. "Ήθελα να δουλέψω κάπου με ισχυρή ταυτότητα και ιστορία, γι' αυτό επέλεξα να παρακολουθήσω τις αθλήτριες της ρυθμικής γυμναστικής στο S.D.G FORZA E CORAGGIO", εξηγεί. "Ήταν ο πρώτος αθλητικός σύλλογος στο Μιλάνο που δημιουργήθηκε το 1870 και επέζησε δύο παγκόσμιους πολέμους, οπότε είναι ένα μέρος που ξέρει από προσαρμoστικότητα και αντοχή."
Αντί για μεμονωμένα άτομα, ο Giovanni επικεντρώθηκε σε ομάδες που ξανασυναντώνται μετά από μακρά απομόνωση. Διάλεξε την ομάδα της ρυθμικής γυμναστικής, προσθέτοντας "ήθελα να δώσω έμφαση σε ένα άθλημα που δεν είναι πάντα στο προσκήνιο, αλλά έχει την ίδια αφοσίωση και πάθος με άλλα πιο διάσημα αθλήματα".
Παρόλο που η φωτογράφιση ρυθμικής δεν ήταν κάτι καινούριο για τον Giovanni, δεν το είχε ξανακάνει "με τόσο οικείο τρόπο" και φυσικά οι διαφορές από άλλες θεματικές ήταν πολλές. "Πρώτον, η ρυθμική είναι σπορ εσωτερικού χώρου, οπότε το φως είναι λιγότερο. Υπάρχουν όμως και φυσικές διαφορές", εξηγεί, "π.χ. στο σκι οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες, οι χρόνοι πιο ακριβείς και πρέπει να πιάσεις την κατάλληλη στιγμή με τη μία. Εδώ, δεν βιαζόμουν και μπορούσα να μετακινηθώ και να επιλέξω το σωστό σημείο αναλόγως του αθλητή, της τοποθεσίας και του φωτισμού."
Η μηχανή πρέπει επίσης να προσαρμόζεται και, ως χρήστης των κορυφαίων Alpha 9 της Sony, ο Giovanni γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί εκεί για την ευελιξία που χρειάζεται. "Είτε μέσα είτε έξω", εξηγεί, "όταν φωτογραφίζεις σκηνές με δράση, η ταχύτητα κλείστρου πρέπει συνήθως να είναι γρήγορη. Παρά τα μεγάλα παράθυρα, ο φωτισμός είναι χαμηλός. Ωστόσο, η Alpha 9 II δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα και δούλεψα με πολύ υψηλά ISO χωρίς απώλεια ποιότητας. Έτσι, μπορούσα να βασιστώ στο Auto ISO για προσαρμογή με το φως και, σε ένα μέρος σαν αυτό, όπου το φως έχει διακυμάνσεις, αυτό είναι σημαντικό."
Η Alpha 9 II διαθέτει και άλλα χαρακτηριστικά που συνέβαλαν στις ιδιαίτερες φωτογραφίες του Giovanni. "Δεν μπορώ πλέον να δουλέψω χωρίς την αυτόματη εστίαση στα μάτια σε πραγματικό χρόνο της Sony", ομολογεί, "είναι τέλεια, καθώς διατηρεί την εστίαση εκεί όπου τη θέλω, ενώ επικεντρώνομαι σε άλλες πτυχές της εικόνας. Λειτουργεί ακόμη και με έντονο οπίσθιο φωτισμό, ακόμα και όταν πετούν οι κορδέλες από τις αθλήτριες της ρυθμικής. Δεν μπερδεύεται ποτέ."
Το ηλεκτρονικό εικονοσκόπιο της Alpha 9 II υπήρξε επίσης καθοριστικό, "καθώς παρά τις εναλλαγές μεταξύ φωτός και σκιάς, η μηχανή αντιδρά ακαριαία στις συνθήκες φωτισμού. Με το αθόρυβο κλείστρο είμαι απολύτως διακριτικός, σαν να μην βρίσκομαι καν εκεί", προσθέτει.
Για τα 20 καρέ το δευτερόλεπτο, ο Giovanni λέει: "είναι πάντα σημαντικό να γνωρίζεις το άθλημα που φωτογραφίζεις, για να προβλέπεις τις κινήσεις. Σε αυτή την περίπτωση, καθώς δεν έχω εξειδίκευση στη ρυθμική γυμναστική, η λειτουργία ριπής με 20 καρέ το δευτερόλεπτο της Alpha 9 II ήταν πολύ χρήσιμη για να επιλέξω την τέλεια λήψη."
Χρησιμοποιώντας τον 24-105 mm f/4 G OSS για ευρυγώνιες λήψεις, αλλά ως επί το πλείστον τον 70-200 mm f/2.8 GM OSS, ο Giovanni μπόρεσε να "βρίσκεται στη σωστή απόσταση από τους αθλητές, χωρίς να είναι ενοχλητικά κοντά, αλλά και χωρίς να είναι πολύ μακριά", ενώ το διάφραγμα f/2.8 του επιτρέπει να εργάζεται με μικρό βάθος πεδίου για να τονίσει τα θέματα του στο σκοτεινό γυμναστήριο. "Για πολλές από τις φωτογραφίες", εξηγεί, "ήθελα να επικεντρωθώ στις κινήσεις, οπότε ρυθμίζω το μέγιστο διάφραγμα και απομονώνω το σχήμα και τη στάση του σώματος με φόντο το περιβάλλον".
"Αυτή η δουλειά", ολοκληρώνει ο Giovanni, "μου έχει διδάξει ότι ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις, τόσο τεχνικά θέματα όσο και την ανθρώπινη φύση. Ως φωτογράφοι, όπως και οι αθλητές, πρέπει να παραμένουμε δραστήριοι, σωματικά και διανοητικά. Το να μαθαίνουμε και να προσαρμοζόμαστε είναι μεγάλο μέρος αυτού. Μου λείπουν τα βουνά και δεν ανυπομονώ να ξεκινήσει ξανά η χειμερινή σεζόν, αλλά έμαθα ότι η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που φτιάχτηκε με τεράστιο πάθος και αγάπη, έτσι τώρα την έχω στην καρδιά μου."
