Πάρτε μια δόση αθλήτριας, σοτάρετε σε χρόνια αγώνων, προσθέστε λίγο πάθος για φωτογραφία και αφήστε να σιγοβράσει στις πιο συναρπαστικές αθλητικές διοργανώσεις. Το αποτέλεσμα; Μια φωτογράφος με την αποφασιστικότητα πρωταθλήτριας. Κάτι που δίνει στις φωτογραφίες της ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και προσθέτει την ειλικρίνεια του γνώστη. Γνωρίστε τη Mine Kasapoğlu.
"Εάν δεν έχεις εξαντληθεί" λέει γελώντας, "μάλλον κάτι έχεις χάσει!". Αυτή η στάση συνοψίζει απόλυτα την προσέγγιση της Mine. Αφιερώνεται απόλυτα σε αυτό που φωτογραφίζει και της αρέσει όσο αρέσει και στους αθλητές. Κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την αυθεντική και παθιασμένη σύνδεση με το θέμα σου.
"Το πιο σημαντικό ίσως πράγμα για εμένα όταν φωτογραφίζω σπορ είναι να ζω στη στιγμή, όπως κάνουν και οι αθλητές. Εκείνες τις στιγμές βγάζω τις καλύτερες φωτογραφίες μου, όταν όλα διαλύονται και μπαίνω στον αυτόματο. Επιτρέπω στα πράγματα να με κυριεύουν. Φυσικά, πάντα μπορώ να το προγραμματίσω, αλλά τελικά, γίνεται ενστικτωδώς. Όταν είσαι στη στιγμή, δεν πεινάς ούτε νιώθεις το κρύο. Απλά σκέφτεσαι τη φωτογραφία. Είσαι ένα με τη μηχανή και όταν τελειώνεις και επιστρέφεις σπίτι, απλά καταρρέεις."
Αυτόν τον καιρό η Mina φωτογραφίζει αγωνιστικά αθλήματα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και οι καλοκαιρινοί και χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Ξεκίνησε το σκι όταν ήταν δύο ετών και μέχρι να γίνει 14 ήταν στην εθνική ομάδα της Τουρκίας. Στα 16 της, έκανε τη μετάβαση στο σνόουμπορντ, αλλά δεν συμμετείχε σε αγώνες μέχρι το 2006, οπότε έγινε ολυμπιακό άθλημα.
Στο μεσοδιάστημα, σπούδασε φωτογραφία στο Speos Photographic Institute στο Παρίσι.
"Το πάθος μου για τη φωτογραφία και τον αθλητισμό για κάποιο καιρό ήταν διαχωρισμένο. Έκανα πορτραίτα, μόδα και αποτύπωνα τη ζωή μου στην ηλικία των είκοσι-κάτι... Μου άρεσαν τα πορτραίτα αυθεντικών ανθρώπων, να περνάω χρόνο μαζί τους και να τους γνωρίζω. Όλο και περισσότερο με προσέλκυαν οι πραγματικές στιγμές και για εμένα δεν υπάρχει τίποτα πιο πραγματικό από τον αθλητισμό. Έτσι κάπως συνδυάστηκαν αυτά τα δύο."
Αν και τελικά δεν προκρίθηκε, η Mine αφιέρωσε τα τέσσερα χρόνια πριν από το Βανκούβερ 2010 στην καθημερινή προπόνηση, ελπίζοντας να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς. Παρόλο που δεν τα κατάφερε, η διαδικασία την προετοίμασε για αυτό που θα γινόταν: "Άρχισα να έχω την ίδια αίσθηση από τη φωτογραφία, όπως και από τους αγώνες. Έτσι, το 2010 δεν προκρίθηκα ως αθλήτρια, αλλά ως φωτογράφος: αυτή ήταν η πρώτη κανονική δουλειά, τότε έγινε πραγματικό." Αναζητώντας το ίδιο στοιχείο αυθεντικότητας και αλήθειας στις φωτογραφίες που τραβάει, η Mine θέλει η δουλειά της να αποκαλύπτει τα συναισθήματα γύρω από έναν αγώνα. "Θέλω να πάρω το συναίσθημα που βιώνει ο αθλητής και να κάνω τον θεατή να νιώσει το ίδιο".
Δηλαδή, τι είναι αυτό που αναζητάει; Πώς ένα καρέ γίνεται αρκετά δυναμικό ώστε να προκαλέσει μια συναισθηματική αντίδραση από τον θεατή; Εξηγεί: "Ένα από τα πρώτα πράγματα που ψάχνω είναι καθαρό φόντο. Δεν θέλω περισπασμούς, αλλά δεν είναι θέμα καλαισθησίας. Θέλω η φωτογραφία να αντικατοπτρίζει πώς σκέφτεται ένας αθλητής: απόλυτη αυτοσυγκέντρωση. Πολλά οφείλονται στην τοποθέτηση και, φυσικά, στη χρήση των σωστών φακών, όπως είναι ο FE 70-200 mm f/2,8 G Master, τον οποίο χρησιμοποιώ πολύ."
"Όταν ένα θέμα, όπως ένας σκιέρ, έρχεται κατευθείαν επάνω σου, χρειάζονται προηγμένες δυνατότητες για να το παρακολουθήσεις. Με την α9 της Sony είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι στο παρελθόν. Κάποιες φορές χρησιμοποιώ τη ρύθμιση της ευρείας περιοχής αυτόματης εστίασης, όπως όταν το θέμα είναι πολύ κοντά, αλλά συνήθως μου αρέσει να επιλέγω τη μεσαία περιοχή εστίασης ευέλικτου σημείου, όπου μπορείς να το μετακινήσεις μέσα στο καρέ προσαρμόζοντάς το και να αφήσεις τη συνεχή αυτόματη εστίαση να εντοπίσει το θέμα και να το κρατήσει εστιασμένο."
"Για να πετύχω αυτήν τη συναισθηματική απόκριση, αναζητώ τη δράση. Κάτι στην κίνηση του αθλητή που θα σου κόψει την ανάσα. Γι' αυτό, η λειτουργία ριπής στα 20 fps της α9 βοηθάει πολύ. Σε έναν αγώνα, δεν γίνεται να πεις στον αθλητή "Μήπως μπορείς να το ξανακάνεις;", αλλά χάρη στην ταχύτητα των 20 fps, μπορείς να επιλέξεις την κρίσιμη στιγμή κατά την επεξεργασία. Εκείνη που έχει το σωστό συναίσθημα. Είναι εκπληκτικό και διευκολύνει πάρα πολύ τη δουλειά μου. Φυσικά, δεν μπορείς να τραβάς τυχαίες λήψεις, αλλά βελτιώνει την ικανότητά σου να πετύχεις την καλύτερη."
Αντί για κάποιο συγκεκριμένο στάδιο του αγώνα, η Mine θεωρεί ότι στην πραγματικότητα, η ιδανική στιγμή για μια τέλεια λήψη συχνά είναι ακριβώς πριν αυτή συμβεί: "Δεν χορταίνω αυτές τις στιγμές, γιατί γνωρίζω απόλυτα την αίσθηση. Φανταστείτε. Προπονείσαι όλη σου τη ζωή για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Μπορεί να είναι ένας αγώνας δρόμου μόνο 20 δευτερολέπτων. Επομένως, ακριβώς πριν, η ενέργεια των πιθανοτήτων είναι στο μέγιστο. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί και λατρεύω αυτήν τη στιγμή, γιατί είναι γεμάτη δυνατότητες. Μπορεί να τους αποτυπώσεις ακριβώς πριν να επιτύχουν κάτι εκπληκτικό. Δεν συγκρίνεται με όλες τις φωτογραφίες που βλέπουμε, όπου είναι χαμογελαστοί με το μετάλλιο. Έχω δει αρκετές από αυτές. Για τους άλλους είναι μια χαρά, αλλά εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο να βρω την αλήθεια του τι έκαναν ακριβώς πριν."
Είναι σημαντικό για τη Mine να αντλεί έμπνευση από τους αθλητές που φωτογραφίζει, γι' αυτό οι φωτογραφίες της αποτελούν σε πολλά επίπεδα έναν φόρο τιμής σε εκείνους. Είναι το στοιχείο του ανταγωνισμού, η αυτοσυγκέντρωση, που αποτελεί το κίνητρο των φωτογραφιών της, όπως και όταν ήταν αθλήτρια. "Ξέρω πόση προσπάθεια χρειάζεται και πόσο δύσκολο είναι να είσαι εκεί, γι' αυτό όλοι είναι ήρωες για εμένα, μόνο και μόνο επειδή φτάνουν μέχρι εκεί. Προσπάθησα να γίνω ένας από αυτούς και απέτυχα. Είναι 1000 φορές καλύτεροι από ό,τι ήμουνα εγώ και αυτό μου δημιουργεί δέος. Έτσι, αν ποτέ νιώθω κουρασμένη ή πεσμένη, μου δίνουν κίνητρο, γιατί πιστεύω ότι τους αξίζει μια υπέροχη φωτογραφία. Πάντα θέλω να τους κάνω να φαίνονται καλά, οπότε ακόμα και κατά την επεξεργασία, ποτέ δεν επιλέγω φωτογραφίες όπου αποτυγχάνουν. Θέλω να τους κάνω να φαίνονται ήρωες."
"Αναζητάει φως, ενέργεια και συναίσθημα, για να τα αποτυπώσει ακριβώς την κατάλληλη στιγμή."
