Εμπιστεύσου με

Επομένως, το πρόσφατο έργο του Brendan "One-minute portraits" (Ενός λεπτού πορτραίτα) παρουσίαζε κάποια ενδιαφέροντα προβλήματα. "Ναι", λέει γελώντας, "αυτό το έργο ήταν μεγάλη πρόκληση και κυρίως γιατί διάλεγα τυχαία άτομα από το πλήθος, σε κάθε εκδήλωση, για να το κάνω. Αλλά, μου αρέσουν οι προκλήσεις, γιατί ως φωτογράφος πρέπει να βάζεις τον πήχη όσο πιο ψηλά γίνεται, κάθε μέρα".

Ο Brendan εξηγεί ότι ο σκοπός του έργου ήταν να δείξει στον κόσμο ότι μπορείς να βγάλεις ένα υπέροχο πορτραίτο σε ένα μόνο λεπτό, "αρκεί να υπάρχει εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη ανάμεσα στον φωτογράφο και το μοντέλο. Αλλά και εμπιστοσύνη ανάμεσα στον φωτογράφο και τη μηχανή".

Όπως λέει ο ίδιος, αυτός ο συνδυασμός τον βοήθησε να δημιουργήσει την εντυπωσιακή σειρά από μονόχρωμα πορτραίτα. Κατά τη γνώμη του, όλοι μπορούν να το κάνουν, αν έχουν τις δεξιότητες και τα εργαλεία. "Ήθελα να δείξω στον κόσμο ότι μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα στη φωτογραφία δρόμου αλλά και παντού", εξηγεί. "Γιατί πολλοί φοβούνται να πλησιάσουν κάποιον και απλώς να τον ρωτήσουν".

"Η εμπιστοσύνη χτίζεται", συνεχίζει ο Brendan, "από τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζουμε και μιλάμε στους ανθρώπους. Έτσι, ακόμα και σε περιστάσεις όπως οι πολυπληθείς εκδηλώσεις, με 200 ή 300 άτομα, προσπάθησα να δημιουργήσω έναν χώρο μόνο για τους δυο μας. Ζήτησα από τα μοντέλα μου να μην κοιτάζουν το πλήθος, παρά μόνο εμένα, σαν να ήμασταν τετ-α-τετ, χωρίς κανέναν άλλο. Με αυτόν τον τρόπο το άγχος τους έφευγε κι έτσι δουλεύουμε μαζί, ως φωτογράφος και μοντέλο, και η δουλειά γινόταν σε συνεργασία".

Επομένως, πώς καταφέρνει ο Brendan να δημιουργήσει μια σχέση με το θέμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Λοιπόν, όπως λέει ο ίδιος, το όλο ζήτημα είναι να ζητάς να κοιτάξουν τον φακό και να προσπαθήσουν να σε βρουν μέσα στον φακό. "Είναι πολύ σημαντικό, γιατί παίρνουν μια εντελώς διαφορετική έκφραση από ό,τι όταν απλά κοιτάζουν τη μηχανή", μας λέει. "Φαίνονται πιο συγκεντρωμένοι, σαν να συζητάνε. Κι έτσι, βγαίνει η αίσθηση της επαφής που χρειάζεται για μια καλή φωτογραφία".

Με το ένα λεπτό να περνάει γρήγορα, ο Brendan έπρεπε να είναι σίγουρος ότι η α7R III θα αποτύπωνε με ακρίβεια τη σχέση που δημιούργησε στα γρήγορα. Ο πιο σημαντικός παράγοντας; "Η ευκρίνεια", λέει. "Με την αυτόματη εστίαση στα μάτια της Sony ξέρω ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ για την εστίαση στα μάτια. Είναι πάντα τέλεια, ακόμα και με εντελώς ανοιχτό διάφραγμα. Πριν από την αυτόματη εστίαση στα μάτια, υπήρχε πάντα ο κίνδυνος ότι, την κρίσιμη στιγμή, η ευκρίνεια θα ήταν εστιασμένη στα βλέφαρα ή στα φρύδια. Οπότε πάντα ανησυχούσα αν όντως έχω τον έλεγχο".

Τώρα όμως; "Ξέρω ότι μπορώ να δουλέψω με το μοντέλο", λέει ο Brendan, "και να διατηρήσω την επαφή μαζί του. Ξέρω ότι δεν χρειάζεται ποτέ να ανησυχώ για τη μηχανή μου. Είναι η προέκταση του δημιουργικού μου πνεύματος. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, ειδικά αν έχεις μόνο ένα λεπτό για να τραβήξεις τη φωτογραφία. Και πάλι, επανερχόμαστε στην εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη στη μηχανή μου. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιώ την α7R III. Γιατί η τεχνολογία μού επιτρέπει να επικεντρωθώ στην τέχνη μου".

Δουλεύοντας γρήγορα και χρησιμοποιώντας απλή ρύθμιση φλας, ο Brendan αξιοποίησε επίσης τις λειτουργίες TTL της α7R III, οι οποίες υποστηρίζουν το δικό του στιλ εργασίας. "Είμαι παραδοσιακός τύπος", εξηγεί, "κι έτσι, στο στούντιο, μου αρέσει να δουλεύω με φωτόμετρο. Όταν, όμως, δεν έχω τον χρόνο, το TTL με βοηθάει πολύ. Έτσι, η πρώτη λήψη ήταν πάντα TTL και μετά άλλαζα αυτές τις ρυθμίσεις στο Μη αυτόματο, για να έχω τον πλήρη έλεγχο. Για μένα ήταν ένα υβριδικό στιλ φωτογράφισης που μου προσέφερε ένα εξαιρετικό σημείο εκκίνησης, από το οποίο μπορούσα να εμπλουτίσω τη λήψη".

Η τελική σχέση εμπιστοσύνης είναι με τον θεατή, λέει ο Brendan, εφόσον του ζητάς να ενδιαφερθεί και να παρακολουθήσει μια σειρά από εικόνες που μπορεί να έχουν τραβηχτεί σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων ή και μηνών μεταξύ τους. Σε ένα έργο όπως τα πορτραίτα ενός λεπτού, η επιτυχία ήρθε από τη συνοχή ανάμεσα στις λήψεις.