Ίσως είναι προφανές, αλλά, κατά τη γνώμη μου, ίσως το πιο σημαντικό για τη φωτογραφία άγριας φύσης είναι να έχεις πάθος γι' αυτήν. Μου αρέσει να φωτογραφίζω τα αιλουροειδή της Αφρικής. Η συμπεριφορά τους είναι συναρπαστική, ο τρόπος που βγαίνουν στη φωτογραφία έχει ενδιαφέρον και φυσικά όταν τα φωτογραφίζω στο φυσικό τους περιβάλλον το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικά όμορφο. Ακολουθούν μερικές βασικές συμβουλές για όποιον θέλει να τραβάει καταπληκτικές φωτογραφίες άγριας ζωής.

Γνωρίστε το θέμα σας

Για φανταστικές λήψεις, πρέπει να γνωρίζεις το θέμα σου. Περνάω αμέτρητες ώρες μαθαίνοντας για τις συμπεριφορές των αιλουροειδών. Προσπαθώ συνήθως να ιχνηλατώ ένα ή δύο ζώα, για να μάθω τις ατομικές συμπεριφορές τους.

Για παράδειγμα, μια φορά ακολουθούσα μια λεοπάρδαλη που είχε χάσει το αριστερό της μάτι για αρκετές ημέρες. Στην πορεία κατάλαβα ότι λόγω της κακής της όρασης, δεν ήταν πλέον σε θέση να κυνηγήσει. Για να φάει, έκλεβε τα αποφάγια από άλλες λεοπαρδάλεις. Όταν ακολουθείς μόνο ένα ή δύο ζώα, μπορείς να τα κατανοήσεις πραγματικά και να πεις όλη την ιστορία τους.

Να έχεις υπομονή και αποφασιστικότητα

Κάθε μέρα είναι διαφορετική, μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Φεύγω από την κατασκήνωση νωρίς το πρωί, πριν από την ανατολή, και το πρώτο που κάνω είναι να βρω τα ίχνη των ζώων που ακολουθούμε. Μερικές φορές δεν υπάρχουν ίχνη, οπότε πρέπει να ψάξεις ή να ακούσεις σημάδια. Μπορεί να ακούσεις τους μπαμπουίνους να καλούν ο ένας τον άλλον ή να βρεις κάποιο περιέργως ήσυχο ξέφωτο. Και τα δύο είναι σημάδια ότι καραδοκεί κάποιο αρπακτικό. Είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων: τα ίχνη, τα οπτικά σημάδια, οι ήχοι, οι μυρωδιές. Πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση.

Το καλύτερο φως είναι πάντα η "χρυσή ώρα" της ανατολής και, κάτω από το σκληρό φως της Αφρικής, πρέπει να είσαι έτοιμος να φωτογραφίσεις αυτές τις πρώτες ώρες του πρωινού. Όταν φεύγεις το πρωί και δεν μπορείς να βρεις ίχνη ή σημάδια, πρέπει να αποφασίσεις. Μπορείς να σταματήσεις και να φωτογραφίσεις τους ελέφαντες στο φως της ανατολής ή να συνεχίσεις γνωρίζοντας ότι μπορεί να χάσεις εντελώς το καλύτερο φως. Είναι μια σημαντική απόφαση που πρέπει να πάρεις.

Σκεφτείτε τι θέλετε να φωτογραφίσετε, πριν τραβήξετε τη φωτογραφία

Συνηθίζω να φωτογραφίζω σε πλήρη μη αυτόματη λειτουργία έκθεσης. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις την εικόνα που θέλεις να τραβήξεις πριν κοιτάξεις καν το viewfinder. Έτσι, χρειάζεσαι λιγότερες λήψεις, επειδή γνωρίζεις ακριβώς τι θέλεις να πετύχεις όταν τραβάς τη φωτογραφία, αντί να φωτογραφίζεις χωρίς κριτήρια.

Εκμεταλλεύομαι το ηλεκτρονικό εικονοσκόπιο στις μηχανές Sony α9 και α7R III, για να δημιουργήσω την εικόνα που θέλω στη φωτογραφική μηχανή, όσο το δυνατόν πιο κοντά στην τελική εικόνα. Έχω την τάση να δίνω προτεραιότητα στα φωτεινά σημεία, γνωρίζοντας ότι μπορώ να μειώσω την έκθεση για να αποτυπώσω έναν όμορφο ουρανό και να ενισχύσω τις σκιές στη συνέχεια, όταν επεξεργάζομαι την raw εικόνα. Και οι δύο μηχανές Alpha που έχω διαθέτουν αισθητήρες με το απαραίτητο δυναμικό εύρος για να το κάνω.

Φακός και επιλογή θέματος

Είμαι πολύ τυχερός που χρησιμοποιώ μια Sony α9 και δύο Sony α7R III. Συνδυάζω την α9 με μια λαβή μπαταρίας που με βοηθά να ισορροπώ και να κρατώ τη μηχανή, καθώς συνήθως τη χρησιμοποιώ με τον φακό G Master 400 mm f/2,8 και, μερικές φορές, και με τηλεμετατροπέα 1,4x. Αυτό μου επιτρέπει να αποτυπώνω πορτραίτα των θεμάτων μου χωρίς να τα ενοχλώ. Μια βασική αρχή για τη λήψη καλών εικόνων είναι να μην ενοχλείς το θέμα σου, γι' αυτό και το αθόρυβο κλείστρο στο κιτ της Alpha μου είναι μια εξαιρετική δυνατότητα.

Η άλλη συμβουλή μου για τους φακούς είναι όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα. Πολλοί έχουν τσάντες γεμάτες φακούς, έτσι δυσκολεύονται να ξέρουν ποιον να χρησιμοποιούν και πότε. Προσωπικά, χρησιμοποιώ τον φακό GM 70-200 mm f/2,8 για ευρυγώνιες λήψεις και τον 400 mm f/2,8 για τηλεφακό. Στην άλλη μηχανή μου, έχω τον φακό 24-105 mm. Το τελευταίο πράγμα που θέλεις μέσα στην καυτή ζέστη είναι να κουβαλάς φακούς και εξοπλισμό που δεν χρειάζεσαι, γι' αυτό σχεδόν πάντα κάνω τις λήψεις στο χέρι, για να έχω ελευθερία κινήσεων.

Σύνθεση

Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνω είναι να χαμηλώνω, ώστε να είμαι στο επίπεδο των ματιών ή πιο κάτω από το αιλουροειδές. Έτσι, έχω μια ωραία προοπτική για να πω την ιστορία τους. Όσον αφορά τη σύνθεση, εφαρμόζω τους κλασικούς κανόνες. Χρησιμοποιώ το ηλεκτρονικό viewfinder για τις γραμμές πλέγματος του κανόνα των τρίτων και αναζητώ επίσης ωραίες διαγώνιους για να τραβήξω το βλέμμα του θεατή προς το θέμα. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να δημιουργείς βάθος στην εικόνα, να υπάρχει ένα πρώτο πλάνο, το θέμα και έπειτα ένα φόντο, ώστε το θέμα να τοποθετείται στο περιβάλλον του, αλλά και να τραβάει την προσοχή.

Ωστόσο, αν θεωρείς ότι ίσως πρέπει να σπάσεις κάποιον κανόνα σύνθεσης, απλώς εμπιστεύσου την κρίση σου και τράβηξε τη φωτογραφία. Τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα που μπορεί να μην έχεις άλλη ευκαιρία.