Για εμένα, η ποδηλασία παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία στη φωτογραφία σπορ. Γι' αυτό την αγαπάω. Ενσωματώνει πολλά διαφορετικά είδη φωτογραφίας, όπως τα πορτραίτα που μπορείς να τραβήξεις στους γύρους πριν από τον αγώνα, η δράση του ίδιου του αγώνα όπου μπορείς να εντάξεις στο κάδρο και το τοπίο, και τέλος, ο τερματισμός, με την ωμή δράση, την ενέργεια και το συναίσθημά του.
Το συναίσθημα είναι κρίσιμο στοιχείο για μια υπέροχη φωτογραφία ποδηλασίας. Μπορούμε να επιλέξουμε από διάφορα στιλ, αλλά οι καλύτερες εικόνες περιέχουν τρία πράγματα. Πρώτον, την αίσθηση του χώρου, όπως η παρουσία ενός διάσημου μνημείου ή μιας αναγνωρίσιμης τοποθεσίας. Δεύτερον, να περιλαμβάνονται οι βασικοί αθλητές, όπως ίσως ο αναβάτης με το κίτρινο ζέρσεϊ ή κάποιος πιθανός νικητής. Και τέλος, πρέπει να φαίνεται το συναίσθημα και η προσπάθεια - ο ιδρώτας στο μέτωπο ή τα σκισίματα στη μπλούζα από μια πρόσφατη πτώση.
Η ποικιλία των διαθέσιμων στιλ και η πρόσβαση που έχεις σημαίνουν ότι πρέπει να έχεις επιλέξει σωστά τους φακούς σου. Ευτυχώς, οι φακοί Sony Alpha είναι πολύ μικροί, οπότε μπορώ να έχω μαζί μου σχεδόν όλα μου τα πράγματα. Συνήθως, έχω δύο σώματα Sony Alpha 9, το ένα με φακό 100-400 mm και το άλλο με 85 και 1.4, για πριν τον αγώνα, καθώς και τον 16-35 mm για έξω στην πίστα και στον τερματισμό. Έτσι, έχω τεράστια ευελιξία καδραρίσματος. Μετά τον τερματισμό, μπορεί να αλλάξω σε 50 με 1.8 για λίγες ρεαλιστικές λήψεις, αλλά γενικά, είναι όλα στην τσάντα μου, αν τα χρειαστώ.
Αν και δεν τον συνδυάζουμε πάντα με τα σπορ, ο 16-35 μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος στην πίστα. Μου αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο δημιουργικότητας στο καδράρισμα, όπως οι λήψεις μέσα από τζαμαρίες ή το εσωτερικό ενός αυτοκινήτου, για διαφορετικό λουκ, ενώ η περιστροφική οθόνη της Alpha 9 μού προσφέρει λήψεις από χαμηλές ή ψηλές γωνίες, πάνω από το πλήθος όσο φτάνει το χέρι μου, πάνω σε αυτοκίνητα ή από το επίπεδο του εδάφους, για πιο δραματικές λήψεις των ποδηλατών Επίσης, έχει κάποια θόλωση φόντου, για περισσότερο βάθος και για να προσελκύει το βλέμμα στη δράση.
Το σύστημα αυτόματης εστίασης της Alpha 9 είναι ιδιαίτερα προηγμένο, αλλά και εξαιρετικά προσαρμοστικό, ιδανικό για την ποδηλασία. Πάντα χρησιμοποιώ λειτουργία συνεχόμενης AF, ενώ στις λήψεις δράσης, στην περιοχή αυτόματης εστίασης, επιλέγω το ευέλικτο σημείο. Χρησιμοποιώ το joystick για να το κεντράρω ή να το μετατοπίσω ελαφρώς, αν θέλω να σπρώξω τους ποδηλάτες στη μία πλευρά του καρέ ή στην άλλη, και μετά, μετακινώ τη μηχανή, για να την κρατήσω πάνω στον ποδηλάτη που θέλω να είναι σε εστίαση. Έχω διαπιστώσει ότι είναι ο καλύτερος τρόπος, ειδικά όταν ένα σφιχτό γκρουπ ποδηλατών έρχεται σπριντάροντας καταπάνω μου. Για τα πορτραίτα και τις φυσικές λήψεις στο τέλος του αγώνα, αλλάζω σε λειτουργία παρακολούθησης ματιού.
προσεγγίζω την έκθεση στις λήψεις ποδηλασίας με τρεις βασικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι να παγώσω το θέμα, και για αυτό πάντα φωτογραφίζω με προτεραιότητα διαφράγματος. Καθώς η φωτεινότητα στο καρέ αλλάζει ενώ ακολουθείς τις κούρσες, έχω καλύτερη έκθεση από ό,τι με τη χειροκίνητη λειτουργία. Ρυθμίζω το διάφραγμα, και μετά επιλέγω αυτόματο ISO και περιορίζω την κατώτατη ταχύτητα κλείστρου περίπου σε 1/1000 δευτ. Μετά, απλώς παίζω με το χειριστήριο αντιστάθμισης έκθεσης, ανάλογα με τις συνθήκες φωτισμού, φωτίζοντας ή σκουραίνοντας. Η ομορφιά της μηχανής Sony χωρίς καθρέπτη είναι ότι μπορώ να δω ζωντανά πώς επηρεάζεται η έκθεση, στο ηλεκτρονικό εικονοσκόπιο.
Για πιο παθητικές λήψεις, φωτογραφίζω σε μη αυτόματη λειτουργία και χρησιμοποιώ επίτηδες ταχύτητες στα 1/60 δευτ. Για παράδειγμα, αν είμαι μέσα σε κάποιο κατάστημα και φωτογραφίζω τον ποδηλάτη καδραρισμένο από το κάσωμα της πόρτας, θα βγάλω το εσωτερικό και το πλήθος με ευκρίνεια, αλλά όταν περνάει ο ποδηλάτης, έχει λίγη θόλωση κίνησης, που δίνει ζωντάνια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν είναι πολύ ευκρινείς, ενσωματώνονται υπερβολικά με τα στατικά μέρη της σκηνής.
Τέλος, υπάρχουν λήψεις με τεχνικές περιστροφής, που συνδυάζουν την αργή ταχύτητα κλείστρου με την κίνηση της μηχανής, όπου ο αναβάτης μένει ευκρινής, αλλά θολώνει το φόντο. Είναι μια πρόκληση αυτή η τεχνική στην ποδηλασία, γιατί πρέπει να το κάνεις περίπου στα 1/10 δευτ., όπου υπάρχει μεγάλο περιθώριο για λάθη. Είναι οι κραδασμοί της μηχανής, και το κορμί του ποδηλάτη που μπορεί να κινείται πάνω-κάτω. Ακόμα και αν μόνο τα γυαλιά ή το κράνος ή το πρόσωπο είναι ευκρινή, το θεωρώ επιτυχία!
