Καθώς οι ράγες του τραμ διασχίζουν τη συνοικία του Μίτε στο Βερολίνο, δείχνοντας τον δρόμο προς τον εμβληματικό τηλεοπτικό πύργο της πόλης, μια μοναχική φιγούρα αναδύεται από τις ράγες που συγκλίνουν, με τη σιλουέτα της να διαγράφεται κόντρα στο ηλιοβασίλεμα. Είναι μια όμορφη, φορτισμένη σκηνή, που περιλαμβάνει το ανθρώπινο στοιχείο. "Νομίζω ότι έτσι έβλεπα πάντα τη φωτογραφία" λέει ο δημιουργός της Thomas Kakareko. "Από την αρχή ακόμα, πάντα έβγαζα φωτογραφίες που ήταν γραφικές, αλλά και καταγραφικές. Η γεωμετρία της πόλης ήταν πάντα το κάδρο μου, και χρησιμοποιούσα τις γραμμές-οδηγούς μαζί με το φως - το έκανα από ένστικτο". Οπλισμένος με τη Sony Alpha 7R IV, ο Thomas μπορεί να αποτυπώσει αυτές τις στιγμές και να κάνει "την πόλη να ζωντανέψει μέσα στο φως".
Όσο ξεχωριστή κι αν είναι η χρυσή ώρα, δεν είναι παρά ένα μόνο στοιχείο στις εικόνες του Thomas, καθώς χρειάζεται προσεκτική σχεδίαση και επιλογή για να βγει η σωστή λήψη, και όλα αυτά σε σωστό συγχρονισμό με το ευμετάβλητο φως. "Πρέπει κάτι να συμβαίνει σε αυτό το φως" εξηγεί, "και συνήθως, αναζητώ σκηνές με ενέργεια. Συνδυάζω τις περιστάσεις αυτές με μέρη όπου ξέρω ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που να διασχίζουν τους δρόμους, καδραρισμένοι στο φως, και έτσι, όλα είναι μέρος της μεγαλύτερης εικόνας. Είναι το ανθρώπινο στοιχείο, ακόμα κι αν είναι μικρό ή απλώς διαγράφεται ως σιλουέτα, που δημιουργεί την αφήγηση στην εικόνα. Ευτυχώς,επειδή έχω δουλέψει πολύ καιρό στο Βερολίνο, ξέρω πότε το φως θα έχω το σωστό φως στα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης, και το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνω υπομονή.
Καλό παράδειγμα της υπομονής αυτής είναι μία άλλη λήψη του Thomas με τη μηχανή του Sony Alpha 7R IV, όπου το χρυσό φως διαπερνάει μια γέφυρα, η οποία καδράρει μια άλλη μοναχική φιγούρα από κάτω της. "Συνήθως έχω στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη σύνθεση, πριν να βγω για φωτογράφιση", εξηγεί, "και αυτή η λήψη ήταν μια περίπτωση όπου τη βρήκα και μετά περίμενα μέχρι όλα να μπουν τη θέση τους. Μπορεί κάποιες φορές να υπάρχουν υπερβολικά πολλοί άνθρωποι, ή όχι αρκετοί άνθρωποι ή ακόμα, να μπαίνει στη μέση κάποιο όχημα... τελικά όμως, θα πετύχεις την κατάλληλη στιγμή. Σπάνια θα πας σε ένα σημείο και θα είναι τέλεια όλα από την αρχή!".
Στη συγκεκριμένη περίπτωση και σε αντίθεση με πολλές από τις πιο παραδοσιακές του λήψεις, ο Thomas χρησιμοποίησε έναν φακό FE 70-200 mm f/2.8 GM στη μηχανή του Sony Alpha 7R IV, επιλέγοντας τη σύνθεση από απόσταση. "Την τοποθέτησα σε τρίποδο", εξηγεί, "και περίμενα για μισή ώρα, αφήνοντας τη σκηνή να εξελιχθεί κατά την ώρα αιχμής. Οι μεγαλύτερες εστιακές αποστάσεις όπως αυτή, είναι φανταστικές για να εντοπίζεις σκηνές μέσα στις σκηνές, και αυτές τις ξεχωριστές μικρές στιγμές μέσα στη μεγάλη πόλη. Η συμπίεση των στοιχείων δείχνει επίσης την κλίμακα μεγέθους ενός μέρους".
"Συνήθως όμως, ο αγαπημένος μου φακός είναι ο 24-70 mm f/4, μαζί με μία μηχανή Alpha", σημειώνει. "Αυτό που μου αρέσει στον συνδυασμό αυτό με το σώμα χωρίς καθρέπτη είναι πόσο ελαφρύς είναι και άρα τέλειος για φωτογραφία δρόμου. Δεν μου αρέσει να κουβαλάω πολύ βάρος, ούτε καν σακίδιο, αν γίνεται, γιατί μου αποσπά την προσοχή".
"Ένα άλλο πλεονέκτημα για σκηνές με ηλιοβασίλεμα είναι τα ηλεκτρονικά εικονοσκόπια (EVF) της μηχανής Sony", συνεχίζει. "Μου αρέσει να φωτογραφίζω σε λειτουργία μη αυτόματης έκθεσης και η ζωντανή εικόνα από το EVF σημαίνει ότι βλέπω ακριβώς πώς είναι η έκθεση. Καθώς και η λήψη σε αρχεία RAW της Alpha με το τεράστιο δυναμικό εύρος,.που σημαίνει τέλεια ισορροπία λεπτομερειών στα φωτεινά σημεία και σκιές".
"Όπως οι περισσότερες φωτογραφίες δρόμου, πολλές από τις λήψεις σε ηλιοβασίλεμα θέλουν κίνηση", λέει ο Thomas, "και για αυτό, επίσης βασίζομαι στην αυτόματη εστίαση των μηχανών Sony, για να πετύχω σωστά το θέμα, και το υψηλό τους ISO μού επιτρέπει να παγώνω την κίνηση σε αυτές τις φιγούρες. Τις περισσότερες φορές, ούτε οι άνθρωποι στέκονται ακίνητοι, αλλά ούτε κι εγώ. Επομένως, ακόμα και κόντρα στη λάμψη του ηλιοβασιλέματος, η ταχύτητα κλείστρου πρέπει να είναι υψηλή. Όταν χρησιμοποιούνται μαζί, είναι σχεδόν αδύνατο να βγει θολή η λήψη".
Τέλος, εκτός από τον προγραμματισμό και τις τεχνικές δεξιότητες που είναι πίσω από αυτήν την εκπληκτική λήψη, έχει ενδιαφέρον ότι για τον Thomas, η φωτογράφιση του ηλιοβασιλέματος συνεχίζει να τον επηρεάζει βαθιά σε προσωπικό επίπεδο. "Ίσως η αγαπημένη μου σκηνή ηλιοβασιλέματος είναι εκείνη με τον ποδηλάτη να χάνεται μέσα στο φως", λέει. "Την είχα τραβήξει στην πρώτη καραντίνα στο Βερολίνο, σε μια περίοδο όπου είχα χάσει κάθε έμπνευση, καθώς και μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου. Μου φαινόταν ότι είχα μπει σε έναν φαύλο κύκλο".
"Ένα βράδυ όμως, είχα βγει για φαγητό" λέει χαμογελώντας, "και είδα το ηλιοβασίλεμα να ξεπροβάλει στον ορίζοντα και κάτι μέσα μου ανταποκρίθηκε ξανά στο φως, οπότε άρπαξα την Alpha 7R IV. Και ξαφνικά, εμφανίστηκε αυτός ο τύπος στο ποδήλατο και μπήκε στο καρέ, και για ένα δευτερόλεπτο ένιωσα όπως παλιά. Μετά από αυτό, άρχισα πάλι να βγαίνω πιο συχνά. Και λίγες εβδομάδες αργότερα, ένιωθα πάλι σαν φωτογράφος".
"Ως φωτογράφος προσπαθώ να γίνω αόρατος. Καταγράφω καταστάσεις και στιγμές, και όσο πιο αόρατος είμαι, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα".
